Kanarki śpiewające jako grupa.

Chiara

Wszystkie kanarki śpiewające wywodzą się od kanarka harceńskiego. Samce ras śpiewających charakteryzują się melodyjnym i czystym śpiewem, przechodzącym z jednej tonacji w następną.

Śpiew składa się z czterech tonacji, zwanych turami. Tury dzielą się na ciągłe (turkoty dęte, basy, trele wodne) i cięte, inaczej zwane uderzanymi (szokiel, tokowanie, dzwonki dęte, flety, dzwonki).

Ze śpiewem kanarków ściśle powiązana jest budowa narządu głosowego. Leży on w dolnej części tchawicy, w miejscu, gdzie rozwija się ona w oskrzela. Jest to krtań dolna (syrinx). Narząd ten i tchawica są silnie umięśnione. Zespoły tych mięśni związane z mięśniem mostkowo-grdykowym są silnie rozwinięte u kanarków- znacznie lepiej u samców, niż u samic. Działanie tych mięśni polega na zbliżaniu i oddalaniu fałdów głosowych krtani dolnej, wprowadzanych w drganie za pomocą powietrza wychodzącego z płuc i worków powietrznych. Podczas wydawania głosu napinają się też błony krtani dolnej, a oskrzela zbliżają lub oddalają od tchawicy. Krtań dolna ptaków, dzięki której mogą wydawać tak wiele głosów, zbudowana jest na zasadzie piszczałki. Wysokość tonu zależna jest od tego, czy szczelina głosowa jest przymknięta, czy też rozszerzona, oraz od napięcia fałdów głosowych, których napięcie regulują mięśnie krtani dolnej. To współdziałanie można porównać z działaniem podniebienia , języka i warg ludzkich podczas gwizdania.

Więcej informacji nt. kanarków śpiewających można znaleźć w książce Kazimierza Jankowskiego "Nasz polski kanarek", w tej chwili do kupienia w antykwariatach lub na allegro. Pomimo że książka jest z lat 80'tych, zawarta w niej wiedza zainteresuje każdego hodowcę czy miłośnika kanarków śpiewających, które są tam przedstawione bardzo dokładnie. Polecam.

Wystawy i konkursy: Wystawiając kanarki śpiewające, można wystawiać ptaki pojedynczo lub jako kolekcję (kolekcja to 4 ptaki tego samego hodowcy, punktowane razem). Dobierając ptaki do wystawianej kolekcji, należy dobrze znać śpiew każdego z nich- tak, aby wzajemnie do siebie pasowały.
Ptaki dostają punkty dodatnie za prawidłowe wykonanie poszczególnych tur, natomiast za wykonanie wadliwe punkty mogą być odejmowane.
Punktacja za poszczególne tury:
-turkoty dęte: od 1 do 27 pkt.;
-basy: od 1 do 27 pkt.;
-trele wodne: od 1 do 27 pkt.;
-szokiel: od 1 do 18 pkt.;
-tokowanie od 1 do 18 pkt.;
-dzwonki dęte od 1 do 18 pkt.;
-flety od 1 do 18 pkt.;
-dzwonki (dzwonek perlisty i dzwonek) od 1 do 9 pkt.;
Inne dźwięki są odgłosami wadliwymi, za które ptak otrzymuje punkty karne (ujemne).

Na stronie:[link widoczny dla zalogowanych]
znalazłam kilka słów ogólnie opisujących kanarki śpiewające:

Odmiana kanarków śpiewających wywodzi się z linii kanarków harceńskich. Samce tej rasy charakteryzują się melodyjnym i czystym śpiewem, który przechodzi z jednej tonacji na następną. Śpiew składa się z 4 tonacji zwanych turami. Tury mogą być ciągłe i wyróżniamy odmiany: turkoty dęte (dętka), basy, woda (trele wodne), oraz tury cięte, do których należą: szokiel, tokowania, dzwonki dęte, flety, dzwonki Kanarki śpiewające to rozkosz dla uszu. Istnieje bardzo wiele wariantów śpiewu kanarków ograniczonych często tylko do miejsca występowania danej rasy. Kanarki śpiewające odznaczają się dużą indywidualną zmiennością głosu, zdolnością do naśladowania zasłyszanych dźwięków, a ich śpiew jest delikatny i przyjemny dla ucha. Generalnie kanarki śpiewające dzielimy na:

- harceńskie
- wodnotokowe, belgijski
- malinois
- hiszpańskie timbrados, barwne śpiewając, śpiewak amerykański
- śpiewające rosyjskie

Harceński – bez wątpienia jest najbardziej znanym i lubianym przedstawicielem kanarków śpiewających. Bywa też nazywany szlachetnym lub diamentowym. W Tyrolu, skąd się wywodzi, pierwsi hodowcy tej odmiany, aby nauczyć kanarki pięknego śpiewu, wykorzystali słowiki, zastępując samcem prawdziwego rodzica, który odgrywał rolę nauczyciela śpiewu. Śpiew kanarka harceńskiego składa się z czterech głównych tur /zwrotek/ śpiewanych w odpowiedniej kolejności. Przez znawców tury te są określone jako: turkot wodny, dzwonek dęty, basy, flety

Timbrador – pochodzi z Hiszpanii (patrz zdjęcie z lewej). Wyhodowany jako krzyżówka kanarka harceńskiego z kanarkiem dzikim.

Belgijski – do złudzenia przypomina kanarka harceńskiego, jest tylko nieznacznie od niego większy i nieco silniej zbudowany. Wyhodowano go we Flandrii. Jego repertuar zawiera aż 17 tur.

Amerykański – ten kanarek pod każdym względem jest wspaniały, bo świetnie śpiewa, jest pięknie ubarwiony i ma niezwykle kształtne ciało z miękkimi, delikatnymi piórami. Niestety, poza swą ojczyzną nie jest rozpowszechniony.