Kanarki melaninowe

Chiara

Kanarki melaninowe to druga duża grupa kanarków kolorowych. Dzielą się na kanarki melaninowe o melaninie klasycznej, pastelowej (rozjaśnionej) oraz oksydowanej (przyciemnionej). Obecnie najjaśniejsze są odmiany z grup kanarków o melaninie pastelowej (z właściwie niewidocznym rysunkiem, jak satynety czy opale), a najciemniejszym dotąd kanarkiem-jest tzw, kobalt onyx biały (tzw. konyx biały).
Melanina u kanarków występuje w dwóch odmianach: czarnej-zwanej eumelaniną, i brązowej-phaeomelaninie (feomelaninie). To właśnie zawartość tych pigmentów, ich natężenie i mutowanie melaniny w piórach dało nam tak wielką ilość odmian wśród kanarków melaninowych.

Wśród kanarków o melaninie klasycznej mamy kanarki "czarne" (które jednak czarne są tylko z nazwy) i brunatne.

Ptaki "czarne", do których należą szare, zielone i brązowe, mają one największa ze wszystkich kanarków ilość pigmentu-melaniny-w upierzeniu i skórze, nie licząc rzecz jasna kanarków tzw. oksydowanych. W organizmie tych kanarków występują obydwa rodzaje melaniny: zarówno eumelanina, jak i feomelanina. Czarna melanina tworzy sam rysunek, feomelanina obecna jest w skórze ptaka i piórach, na brzegah których tworzy znak przypominający literę "V". Skrzydła i ogon ptaków należących do tej grupy mają kolor czarno-brązowy. Prace hodowlane u tych ptaków mają na celu wyhodowanie ptaków o jak najmniejszej zawartości melaniny brunatnej, jednak wciąż-pomimo wysiłków hodowców, jest ona widoczna w upierzeniu ptaków. Kreskowanie powinno być niemal czarne, o kształcie szerokich, czarnych pręg, które są dobrze widoczne na tle brązowej feomelaniny. Kreskowanie występuje na plecach ptaka i ciągnie się aż na boki. Na głowie obecność melaniny zaczyna się już u nasady dzioba. Również i pióra puchowe są barwy czarnej. Dziób, nogi i pazury mogą mieć kolor ciemno-brązowy, prawie czarny lub ciemno-szary-w zależności od odmiany barwnej- jednak zawsze jest to kolor ciemny (ze względu na ciemny pigment).
Kanarki melaninowe "czarne" mają wiele odmian barwnych, jednak ze względu na melaninę dzielą się na zielone (o żółtym lipochromie), szare (dominujące lub recesywne, gdyż podstawową barwą lipochromową jest tutaj biel), oraz brązowe-z barwą podstawową czerwoną. Oczywiście tak samo jak kanarki lipochromowe, również i melaninowe dzielą się na intensywne, nieintensywne oraz mozaikowe. Zależy to od struktury pióra i rozmieszczenia na nim lipochromu.
Wyjątkiem wśród kanarków czarnych są mozaiki, które mają oryginalny rysunek- występuje kreskowanie głowy i pleców, przy czym brzuch powinien być czysto-biały.

Kanarki zielone mają mniej lub bardziej intensywne ubarwienie, zawsze z dodatkiem podstawowej barwy żółtej (także w wersji pastelowej). Dzikie kanarki są waśnie koloru czarno-żółtego nieintensywnego, i z nich to powstały pozostałe mutacje kolorystyczne kanarków. Jako najmniej stosunkowo zmienione przez człowieka, mają piękny śpiew, są odporne i płodne. Ze względu na te cechy są one często używane do krzyżówek z innymi odmianami- np w celu poprawienia płodności czy budowy (kanarki zielone skrzyżowane z żółtymi dały pisklęta w części zielone, w części soczyście żółte).

Szare powstały w rezultacie kojarzenia ptaków zielonych z białymi dominującymi. Są wśród nich dwie linie: dominująca i recesywna, co jest efektem odziedziczonym po białych przodkach. Nie powinno się łączyć dwóch ptaków barwy szarej, nie znając ich rodowodu (tzn nie wiedząc, zy są z linii recesywnej czy dominującej).

Jakby podgrupą k. szarych są szafirowe. Także u nich wyróżnia się dwie linie: dominującą i recesywną. Ich upierzenie ma ogólną szafirową barwą, rzadko jednolitą, często z odcieniami srebrzystymi lub srebrno-białymi (podstawą tej barwy również jest lipochrom biały). Ze względu na związek tej mutacji z czynnikiem letalnym, nie powinno się kojarzyć dwóch ptaków barwy szafirowej, nie znając ich rodowodu (jak wiadomo, czynnik letalny ujawnia się przy mutacjach dominujących).

Kanarki brązowe powstały ze skojarzeń ptaków zielonych i pomarańczowych (dziś zwanych czerwonymi).Miało to miejsce w latach 60-tych XX wieku. Ogon, skrzydła, pióra konturowe i końcówki piór puchowych są czarne. Dziób, pazury i nogi-stalowe.
Ptaki te łączone z czerwonymi lipochromowymi dają piękne potomstwo- kolor czerwony widoczny jest szczególnie na piersi i nad ogonem.
Wśród kanarków czarnych-brązowych występują ptaki obiegowo zwane: miedzianymi, kasztanowymi, rdzawymi i miedziano-czerwonymi.

-brunatne znane są już od XVIII wieku. Są one samoistną mutacją kanarka z grupy "czarnych", na skutek której wystąpiła redukcja eumelaniny i zastąpienie jej phaeomelanina (jednak tzw. "czarna" melanina jest obecna, o czym świadczy chociażby kolor oczu kanarków brunatnych). Upierzenie kanarków brunatnych ma ton ciepłego brązu, rysunek jest szeroki i nieprzerywany.Miejsca, gdzie występuje melanina, mają barwę kasztanowo-brunatną. Powinna ona pojawiać się na całej powierzchni upierzenia ptaka. Podstawowa barwa jest mocno zredukowana na plecach i bokach, w pozostałych miejscach powinna być wyeksponowana, zgodnie ze standardem. Ptaki te skrzydła i koniec ogona mają ciemnobrązowe, nogi, palce, pazury i dziób- brązowawe. Brązowe są także pióra puchowe ptaka.
Istnieje wiele odmian tych ptaków, powstałych w wyniku kombinacji z innymi mutacjami barwnymi.
Kanarki brunatne można kojarzyć ze wszystkimi ptakami lipochomowymi, uzyskując ptaki płowe (ang."fawn"-o białej podstawie), żółtobrunatne, pomarańczowo-brunatne i czerwonobrunatne (barwy te najpiękniej wyglądają w połączeniu z brązową melaniną, widoczną w rysunku). Jednak połączenia kanarków brunatnych z lipochromowymi w pierwszym pokoleniu dają większą część szeków-najczęściej o długich piórach barwy kanarka lipochromowego, użytego do krzyżówki. Dlatego hodowla nowych odmian barwnych powinna być przemyślana.

Gość